χλωρος

χλωρός

χλωρός, нестяж. χλοερός adj=3 3
; 1) зеленый (ῥῶπες Hom.; ὄρος HH; ὄζος Hes.; ἐλάται Pind.; ἀκτά Soph.; ὕλη Eur.; χόρτος NT; σίτου ἔτι χλωροῦ ὄντος Thuc.);
; 2) изжелта-зеленый, желтоватый (μέλι Hom.; ψάμαθος Soph.);
; 3) зеленовато-бледный или изжелта-бледный (ὑπαὶ δείους Hom.; σῶμα Thuc.; ἵππος NT);
; 4) наводящий бледность (δέος Hom., Sext.; δεῖμα Aesch., Eur.);
; 5) светлый, блестящий (ἀχλύς, ἀδάμας Hes.; δάκρυ Eur.; ὕδωρ Anth.);
; 6) свежий (μοχλὸς ἐλάϊνος Hom.; ἔερσαι Pind.; ἄνθεα Eur.; αἷμα Soph.; τυρός Arph., Lys.):
γόνυ χλωρόν или χλοερὰ μέλεα Theocr. свежие силы, бодрость, крепость.