Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
εγγινομαι
ἐγγίνομαι...
ἐγγίγνομαι, ἐγγίνομαι
(γῑ) (fut. ἐγγενήσομαι, aor. ἐγγενόμην, эп. pf. ἐγγέγαα)
; 1) рождаться
ex. (πάντες, τοὴ Ἰλίῳ ἐγγεγάασιν Hom.)
; 2) (внутри) появляться, зарождаться
ex. (ἵνα μυσαρὸν μηδὲν ἐγγίνηται Her.; ἐν τοῖς νέφεσι ἐγγίνεται πῦρ Arst.)
ἐγγινόμενα τὰ ἄρθρα σαφῆ ποιεῖ τέν λέξιν Arst. — вставка (грамматических) членов делает фразу ясной
; 3) быть врожденным, свойственным, присущим
ex. (ἔν τινι Her., Eur., Plat. и τινι Eur., Thuc., Plut.)
; 4) водиться, жить, быть
ex. (ἰχθὺς ἐγγίνεται ἐν τῇ λίμνῃ Arst.)
; 5) происходить, случаться, бывать Plat.
ex. τινός τινι λήθη ἐγγιγνομένη Xen. — забивание чего-л. кем-л.
; 6) проходить, протекать
ex. χρόνου ἐγγινομένου Her. и ἐγγενομένου Thuc. — по прошествии некоторого времени
; 7) impers. ἐγγί(γ)νεται (воз)можно, позволено
ex. (τινι ποιεῖν τι Her., Plut.)
ἐγγενόμενον (acc. abs.) Isae. — поскольку или хотя было возможно