γονυ

γόνυ

γόνῠ
γόνᾰτος, ион. γούνᾰτος, эп. тж. γουνός τό (эп. dat. тж. γουνί; pl.: nom. и acc. γόνατα, γούνατα и γοῦνα, gen. γονάτων, γουνάτων и γούνων, dat. γόνασι, γούνασι, γούνεσσι и γονάτεσσι)
; 1) колено
           ex. (κάμηλος ἔχει τέσσερα γούνατα Her.; τὰ γόνατα κάμπτειν Hom., Arst.)
ἑζόμενος ἐπὴ γοῦνα Hom. — опустившись на колени;
ὀλίγον γ. γουνὸς ἀμείβων Hom. — медленно переставляя ноги;
γούνατά τινος (ὑπο)λύειν, δαμνᾶν или βλάπτειν Hom. — сбивать с ног кого-л;
ὑπολύεταί μοι τὰ γόνατα Arph. — у меня ноги подкашиваются;
Ἀσία χθὼν ἐπὴ γ. κέκλιται Aesch. — повержена на колени Асийская земля;
ἐς γ. τέν πόλιν βαλεῖν Her. — сокрушить государство;
ἐν γούνασι θεῶν κεῖται Hom. — (это) в воле богов;
как символ мольбы:
γούνατά τινος ἱκάνειν и ἱκάνεσθαι, πρὸς γοῦνά τινος καθέζεσθαί (тж. λιτανεύειν, λίσσεσθαι или ἅψασθαί) τινα γούνων Hom., ἱκετεύειν πρὸς τῶν γονάτων Dem. — припадать с мольбой к чьим-л. коленам;
γούνων или γοῦνα λαβεῖν и ἑλεῖν, χεῖρας βαλεῖν ἀμφὴ или περὴ γούνασί τινος Hom., τῶν γουνάτων λαβέσθαι Her. или γ. τινὸς ἀμπίσχειν χερί Eur. — с мольбой обнимать (чьи-л.) колени;
γ. κνήμης ἔγγιον Arst. или ἀπωτέρω ἢ γ. κνάμα Theocr. погов. — колено ближе голени (ср. «своя рубашка ближе к телу»)
; 2) бот. узел
           ex. (τὸ ξύλον ῥᾷον κατεάσσεται περὴ τὸ γ. Arst.)
; 3) бот. колено, междоузлие
           ex. (καλάμου Her., Xen.)