Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
ωκυμορος
ὠκύμορος
ὠκύ-μορος
adj.=2 2
; 1) обреченный на раннюю смерть, недолговечный
ex. (Ἀχιλλεύς, μνηστῆρες Hom.; τὸ φύσημα Luc.)
; 2) безвременно умерший
ex. (παῖς Anth.)
; 3) несущий быструю смерть, смертоносный
ex. (ἰοί Hom.; φαρμάκων δυνάμεις Plut.)