Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
ινιον
ἰνίον
(ῑν) τό затылок
ex. (μέσον ἰνίου καὴ βρέγματος κορυφή, sc. ἐστιν Arst.; τὸν νῶτόν τινος καὴ τὸ ἰ. ἰδεῖν Plut.)
βεβλήκει κεφαλῆς κατὰ ἰνίον δουρί Hom. — он поразил (противника) копьем в тыльную часть головы;
δόρυ διὰ ἰνίου ἦλθεν Hom. — копье прошло сквозь затылок