Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
κατατριβω
κατατρίβω
κατα-τρίβω
(ῑ)
; 1) стирать, изнашивать
ex. (ἱμάτια, τὰ σώματα Plat.)
ὁ λόγος περὴ τοῦ τὸν σταλαγμὸν κατατρίβειν τοὺς λίθους Arst. — поговорка о том, что капля камень долбит;
οἱ τὰ βήματα κατατετριφότες Isocr. — завсегдатаи трибун;
κ. τὸ τῆς ἀρετῆς ὄνομα Luc. — вечно говорить о добродетели;
pass. — стираться (οἱ ὀδόντες κατετρίβοντο Arst.)
; 2) измучивать, утомлять, изнурять ex. (αὐτοὺς περὴ ἑαυτοὺς τοὺς Ἕλληνας Thuc.; πάντας ἀνθρώπους Plut.); pass. истощаться, уставать
ex. (πόνοις Isocr.; ὑπὸ πολέμου Xen.; περὴ τοῦ πολέμου Plut.)
κατατετρίμμεθα πλανώμενοι ἐς Λύκειον κἀκ (= καὴ ἐκ) Λυκείου Arph. — мы замучились от ходьбы в Ликей и из Ликея
; 3) употреблять, использовать
ex. (τὸν βίον Xen.)
; 4) тратить, проводить время (med. τὸ πολὺ τοῦ βίου ἐν δικαστηρίοις Plat.; τὰς ἡμέρας, χρόνους Arst.)
ex. κατέτριψε τέν ἡμέραν δημηγορῶν Dem. — он провел (целый) день в речах к народу;
στρατευόμενος κατατέτριμμαι Xen. — я всю жизнь провел, т.е. я состарился на военной службе
; 5) расточать
ex. (ἅπαντα Xen.)