πηγη

πηγή

πηγή, дор. πᾱγά (γᾱ) ἡ
; 1) струя, поток (πηγαὶ ποταμῶν Hom.; πηγαὶ κλαυμάτων Aesch.; παγαὶ δακρύων Soph.):
πηγαὶ βοτρύων Eur. потоки вина;
; 2) источник, родник (π. καὶ ἀρχὴ κινήσεως Plat.; τοῦ ὕδατος τῆς ζωῆς NT):
πηγαὶ ἡλίου Aesch. = ἕως;
π. ἀκούουσα Soph. = ἀκοή.