Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
αθυμος
ἄθυμος
ἄ-θυμος
adj.=2 2
; 1) павший духом, пришедший в отчаяние, подавленный
ex. (ὡς ἄ. εἰσελήλυθας Soph.)
; 2) заставляющий пасть духом, наводящий уныние, страшный
ex. (ὁδοί Aesch.)
; 3) малодушный, робкий
ex. (ἀσκελέες καὴ ἄθυμοι Hom.; κακὸς καὴ ἄ. Her.)
ἄ. εἶναι πρός τι Xen. — бояться чего-л.
; 4) невозмутимый, бесстрастный
ex. (φύσις Plat.)