Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
πληγη
πληγή
дор. πλᾱγά (γᾱ) ἡ
; 1) удар
ex. πληγὰς παίειν (ἐμβάλλειν, ἐντείνεν) Xen., δοῦναι Dem., πατάσσειν Plat., καταφέρειν Plut. — наносить удары;
πληγὰς τύπτεσθαι Arph. и λαβεῖν Thuc. — получать удары;
πολλὰς πληγὰς μαστιγοῦσθαι Plat. — получать много ударов кнутом;
πληγαὴ στέρνων Soph. — удары в грудь;
πληγαὴ τῶν ὀδόντων Xen. — удары (кабаньих) клыков;
οὐ γενομένου τραύματος, ἀλλὰ πληγῆς μόνον ἐξέθανε Plut. — он умер не от раны, а от одного лишь удара (ср. 5)
; 2) перен. удар, бедствие, несчастье
ex. (πληγαὴ βιότου Aesch.)
; 3) поражение, разгром
ex. (λαβεῖν πολλὰς πληγάς Polyb.)
; 4) ушибленное место
ex. πληγεὴς ἀεὴ τῆς πληγῆς ἔχεται погов. Dem. — ушибленный всегда хватается за ушибленное место
; 5) (= τραῦμα, ср. 1) рана
ex. (π. τῆς μαχαίρας NT.)
τελευτῆσαι ἐκ τῆς πληγῆς τοῦ τραύματος Plat. — умереть от нанесенной раны
; 6) укол, ужаление
ex. (τῆς μελίττης Plut.)
; 7) физиол. толчок, раздражение
ex. ἡ δι΄ ὤτων π. διαδιδομένη Plat. — переданное через уши, т.е. слуховое раздражение