Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
χειμαινω
χειμαίνω
; 1) (о буре) метать, бросать, кидать, волновать (тж. перен.)
ex. καὴ δέ μᾶλλον γάρ τι χειμάζεσθαι Her. — (рассказывают, что) когда буря стала все усиливаться …;
χειμαίνει ὁ χειμαζόμενος Arst. — кто (сам) волнуется, волнует других;
φόβῳ κεχείμανται φρένες Pind. — душа охвачена страхом
; 2) быть бурным, бушевать, волноваться
ex. (θάλασσα χειμήνασα, χειμαίνει ὁ πόθος Anth.)
χειμάνοντος Theocr. — в непогоду или зимой