Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
παλαιος
πᾰλαιός
πᾰλαιός adj=3 3 , лак. παλεόρ (compar. παλαιότερος и παλαίτερος, superl. παλαιότατος и παλαίτατος)
; 1) старый (οἶνος, νῆες Hom.; ὑποδήματα Plat.; ἱμάτιον NT);
; 2) старинный, давнишний (ξεῖνος Hom.):
κατὰ τὸν παλαιὸν λόγον Plat. согласно старинной поговорке;
ἡ παλαιὰ διαθήκη NT ветхий завет;
; 3) престарелый (γέρων, γρηῦς Hom.);
; 4) древний (Ἶλος Hom.; νόμοι Aesch.; θέσφατα Soph.):
ἐκ παλαιοῦ и ἐκ παλαιτέρου Her. с древних времен, издревле;
οἱ παλαιοί Thuc. люди древних эпох, древние;
; 5) устаревший, обветшалый, утративший смысл, пустой (κωφὰ καὶ παλαιὰ ἔπη Soph.).