Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
ερεθιζω
ἐρεθίζω
дор. ἐρεθίσδω (fut. ἐρεθίσω и ἐρεθιῶ)
; 1) раздражать
ex. (τινὰ κερτομίοις ἐπέεσσι Hom.; οἱ νομάδες ἐρεθισθέντες ὑπὸ Δαρείου Her.)
; 2) дразнить, беспокоить
ex. (κύνας τ΄ ἄνδρας Hom. σφηκιάν Arph.; τὸν ὄφιν Arst.; τὸν πολέμιον Plut.)
; 3) сердить, возмущать
ex. (Μούσας Soph.)
; 4) возбуждать, волновать
ex. (φρένας Aesch.; τέν γεῦσιν ὀσμαῖς Plut.)
; 5) приводить в движение
ex. (χορούς Eur.)
πνεῦμα ἠρεθισμένον Eur. — ускоренное (от быстрой ходьбы) дыхание, одышка
; 6) вызывать, разжигать
ex. (τὸ φονικὸν καὴ θηριῶδες Plut.)
ἐ. τινά Hom. — разжигать чьё-л. любопытство
; 7) раздувать
ex. (φέψαλος ἐρεθιζόμενος ῥιπίδι Arph.)
; 8) растравлять, бередить
ex. (ἕλκος ἠρεθισμένον Polyb.)
; 9) манить, звать
ex. (κρήνη ἐρεθίζει Anacr.)