Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
εκλαμπω
ἐκλάμπω
ἐκ-λάμπω
; 1) испускать свет, сиять, блистать, сверкать
ex. (ἕλικες ἐκλάμπουσι στεροπῆς Aesch.; τοῦ ἡλίου ἐκλάμψαντος Xen.; ἐκλάμπει πῦρ ἐκ λίθων Arst.; τὸ φῶς ἐξέλαμψε Plut.)
ἐνταῦθα ἐξέλαμψε τὸ δίκαιον Plat. — тогда-то и воссияет (досл. воссияла) справедливость;
πολλέ ἐπὴ τῷ λόγῳ περὴ τὰς συνηγορίας αὐτοῦ χάρις ἐξέλαμπε Plut. — он блистал своим судебным красноречием
; 2) ясно выделяться
ex. (ἐκ τῆς κραυγῆς ἐξέλαμψε τὸ καλεῖν τὸν βασιλέα Polyb.)