Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
διοικεω
διοικέω
δι-οικέω
(aor. διῴκησα; pf. pass. διῴκημαι и δεδιῴκημαι)
; 1) тж. med. жить особняком
ex. (οἰκήσεις ἰδίας οὐδαμῇ διῳκηκώς Plat.)
διοικεῖσθαι κατὰ κώμας Xen. — селиться отдельными деревнями
; 2) управлять, руководить, заведовать
ex. (τέν πόλιν Thuc.; τάς τε οἰκίας καὴ τὰς πόλεις Plat.; τὰς πόλεις καὴ τοὺς ἰδίους οἴκους Arst.; νόμοις διοικεῖσθαι Dem.)
δ. τινι τὰ ποίμνια καὴ τὰ βουκόλια Plut. — заведовать чьими-л. стадами;
τὰ ἐν αὑτοῖς ἴσως δ. Dem. — честно вести внутренние дела своей страны;
πεντεκαίδεκα τάλαντα, ἃ διῴκησε Dem. — пятнадцать талантов, которые находились в его распоряжении
; 3) устраивать
ex. (τέν ἀδελφέν καλῶς Dem.; πρεσβείας τὰς μεγίστας Plut.)
ἅπανθ΄, ὅσα βούλεται, διοικήσεται Dem. — он добьется всего, чего хочет;
ταπεινῶς δ. τὸν ἑαυτοῦ βίον Isocr. — вести скромный образ жизни;
αὑτὸν εὐτελῶς δ. Plut. — жить просто;
διοικήσασθαι πρός τινα Dem. — договориться с кем-л.
; 4) физиол. усваивать, переваривать
ex. (ὠμὰ κρέα Diog.L.)