Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
επιτεινω
ἐπιτείνω
ἐπι-τείνω
(fut. ἐπιτενῶ, ион. impf. iter. ἐπετείνεσκον)
; 1) натягивать
ex. (τὰς χορδάς Plat.; τὰ τόξα καὴ τὰς λύρας Plut.)
; 2) напрягать
ex. τὰ νεῦρα οἷα ἐπιτείνεσθαι καὴ ἀνίεσθαι Plat. — сухожилия, способные напрягаться и ослабляться
; 3) растягивать, расстилать, распространять
ex. ἐπὴ νὺξ τέταται (pf. pass. in tmesi) βροτοῖσιν Hom. — (вечная) ночь раскинулась над смертными (киммерийцами);
ἐπὴ πτόλεμος τέτατό σφιν Hom. — сражение перемещалось вслед за ними
; 4) настилать
ex. (ξύλα ἐπὴ τέν γέφυραν Her.)
; 5) терзать, мучить
ex. (ἐπιτείνεσθαι ὑπὸ νόσων Plat.)
; 6) усиливать, повышать, поднимать
ex. (ἡδονάς Plat.; τὰ τιμήματα Arst.; τέν φωνήν Arst., Plut.; τὸν φόρον Plut.)
; 7) побуждать, заставлять
ex. (τινὰ ποιεῖν τι Xen.)
; 8) (тж. ἐ. ἑαυτόν Plut.) стремиться, устремляться, метить
ex. (πρὸς τὸν σκοπόν Arst.; тж. pass., ἐπιταθῆναι εἰς ἀνδραγαθίαν Xen.)
ἐπιταθῆναι ταῖς εὐνοίαις Polyb. — стремиться показать (свою) благожелательность;
ἐπιτεταμένοι τοῖς βιβλίοις Luc. — преданные книгам
; 9) pass. обходиться или выдерживать, довольствоваться
ex. (ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ σίτου πλείω χρόνον ἐπιταθῆναι Xen.)
; 10) усиливаться
ex. (κίνησις ἐπιτείνει Arst.; ψῦχος ἐπέτεινε Plut.)