κατακτεινω

κατακτείνω

κατα-κτείνω
(aor. 1 κατέκτεινα, aor. 2 κατέκτανον, κάκτανον Soph. и κατέκτᾰν Hom., pf. κατέκτονα, эп. imper. κάκτανε, эп. inf. κατακτάμεν и κατακτάμεναι, тж. κακτάμεναι Hes.) убивать, умерщвлять
           ex. (τινά Hom., Hes., Trag., Her., Xen., Plut.)