Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
επιτελης
ἐπιτελής
ἐπι-τελής
adj.=2 2
; 1) доведенный до конца, законченный, выполненный
ex. ἐπιτελὲς ποιεῖν τι Her. — совершить (закончить) что-л.;
ἐπιτελὲς γενέσθαι Her., Thuc., Plut. — быть выполненным
; 2) исполнившийся
ex. (εὐχαί Plat.; ἐπίνοιαι Polyb.)