εισκυλιω

εἰσκυλίω

εἰσ-κῠλίω
староатт. ἐσκῠλίω (ῑ) (aor. εἰσεκύλισα и ἐσεκύλισα) ирон. наворочать, т.е. натворить
           ex. (πράγματα εἴς τινα Arph.)