διατρεχω

διατρέχω

δια-τρέχω
(fut. διαδραμοῦμαι, aor. 2 διέδρᾰμον)
; 1) пробегать
           ex. (ἰχθυόεντα κέλευθα Hom.; στρατόπεδον Thuc.; τὰ μεταξύ Plut.)
διατρέχοντες ἀστέρες Arph. — блуждающие звезды;
ὅτι τάχιστα διαδραμεῖν τὸν λόγον Plat. — поскорее произнести речь;
ἅπαντα τὸν βίον διαδραμεῖν Plat. — прожить свою жизнь до конца
; 2) распространяться, проноситься
           ex. (θροῦς διέδραμε τῆς ἐκκλησίας Plut.; νεφέλαι διέδραμον ἄλλυδις ἄλλαι Theocr.)
; 3) проделать
           ex. τὰ ἡδέα ἐν τῇ νεότητι διαοραμόντες Xen. — испытав в юности наслаждения
; 4) проникать
           ex. (πληγέ μέχρι τῶν κάτω διαδραμοῦσα Plut.)