Α    Β    Γ    Δ    Ε    Ζ    Η    Θ    Ι    Κ    Λ    Μ    Ν    Ξ    Ο    Π    Ρ    Σ    Τ    Υ    Φ    Χ    Ψ    Ω

καταπινω

καταπίνω

κατα-πίνω
(ῑ) (fut. καταπίομαι, aor. 2 κατέπιον, pf. καταπέπωκα; inf. aor. pass. καταποθῆναι)
; 1) выпивать, поглощать
           ex. (ὅλον πίθον Eur.; τὸ καταποθὲν ἐκ τῶν ὑψηλῶν ὕδωρ Plat.)
; 2) проглатывать, пожирать
           ex. (τοὺς παῖδας κατέπινε Κρόνος Hes.; τὰς βδέλλας Her.; τεμάχη Arph.; σῖτον Arst.; πόλις καταποθεῖσα ὑπὸ τῆς θαλάττης Polyb.)
διυλίζειν τὸν κώνωπα, τέν δὲ κάμηλον κ. погов. NT. — оцеживать комара, а верблюда проглатывать
; 3) (о земле) впитывать, вбирать в себя
           ex. (ποταμοὴ καταπινόμενοι Arst.)
; 4) перен. жадно впивать
           ex. (Εὐριπίδην Arst.)
; 5) перен. пожирать, поглощать
           ex. (λύπῃ καταποθῆναι NT.)
ἐρίων τάλαντον καταπέπωκε Arph. (эта одежда) пожрала (т.е. на нее ушел чуть ли не) талант шерсти
; 6) расточать, проматывать
           ex. (τέν οὐσίαν Aeschin.)
; 7) pass. тонуть
           ex. (πλοῖα καταπίνεται Arst.)
















шведско-русский словарь, и язык латинский словарь, чешский словарь, грузинский словарь, каталог 3d моделей,