Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
βουλομαι
βούλομαι
эп. тж. βόλομαι, эол. βόλλομαι (fut. βουλήσομαι, aor. ἐβουλήθην, pf. βεβούλημαι)
; 1) желать, хотеть
ex. (νίκην τινί Hom.; ποιεῖν τι Arst.)
τὸ βουλόμενον Eur. — желание;
ὁ βουλόμενος Her., Plat., Arst., Dem., тж. ὃς (ὅστις) βούλει (βούλῃ) Plat. — какой угодно, любой, первый встречный;
εἰ δὲ βούλει Plat. — если тебе (так) угодно;
εἰ αὐτῷ γε σοὴ βουλομένῳ ἔστιν ἀποκρίνεσθαι Plat. — если тебе самому угодно отвечать;
τί βουλόμενος ; Plat., Dem. и τί βουληθείς ; Soph. — с какой целью?, для чего?;
β. εἴς τι Arph. — хотеть идти куда-л.;
β. λέγειν или εἶναι Plat. — значить, означать, тж. стремиться или быть;
ἡ τοῦ ὕδατος φύσις βούλεται ἄχυμος εἶναι Arst. — вода сама по себе вкуса не имеет
; 2) значить, означать
ex. (τί βούλεται οὗτος ὁ μῦθος; Plat.)
τί ἡμῖν βούλεται πρὸς τὰ πρότερα ; Plat. — какое это имеет для нас значение в связи с предыдущим?
; 3) предпочитать
ex. (τινα ἔμμεναι ἢ ἀπολέσθαι Hom.)
ἄνδρες τὰ Συρακοσίων βουλόμενοι Thuc. — люди, сочувствующие сиракузцам