Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
καταπαυω
καταπαύω
κατα-παύω
Pind. καππαύω (эп.: inf. καταπαυέμεν, inf. fut. καταπαυσέμεν, 1 л. pl. aor. conjct. καταπαύσομεν) тж. med.
; 1) оканчивать, прекращать, (при)останавливать
ex. (πόλεμον Hom., Plut.; νεῖκος Hes.; ναυπηγίαν Her.; λόγον Xen. и λόγους Polyb.)
κ. τὰς πνοάς τινος Arph. — задушить кого-л.;
μολπᾶν ἄπο καταπαῦσαι Eur. — прекратить песни;
οὐ κ. Μούσας Eur. — не переставать славить Муз
; 2) останавливать, унимать, успокаивать
ex. (Ἥρας νόσους Aesch.; τὰ πνεύματα Arst.; τινὰ λαλοῦσαν Men.)
; 3) смирять, укрощать
ex. (τινὰ ἀγηνορίης Hom.; τῶν βαρβάρων τόλμαν Polyb.)
; 4) задерживать, удерживать
ex. (τινὰ ἀφροσυνάων Hom.; τινὰ δρόμου Plat.)
καταπαῦσαί τινα τοῦ μέ ποιεῖν τι NT. — убедить кого-л. не делать чего-л.
; 5) умилостивлять
ex. (τὸν Δία ἔπει Hom.)
; 6) свергать, низлагать
ex. (τυράννους, τινὰ τῆς βασιληΐης Her.; τὸν δῆμον Thuc.; τινὰ τῆς ἀρχῆς Plut.)
; 7) успокаивать навеки
ex. ἔγχος κατέπαυσε διαμπερές Hom. — копье уложило (его) навеки
; 8) предаваться отдыху, почивать
ex. (ἀπὸ πάντων ἔργων NT.)