Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
τετραορος
τετράορος
τετρά-ορος, стяж. τέτρωρος adj=2 2 (ᾰ)
; 1) запряженный вчетвером (ἵπποι Hom.);
; 2) запряженный четверкой (ἅρμα Pind.; ὄχος Eur.);
; 3) четвероногий (τετραόρου φάσμα ταύρου Soph.).
