Α    Β    Γ    Δ    Ε    Ζ    Η    Θ    Ι    Κ    Λ    Μ    Ν    Ξ    Ο    Π    Ρ    Σ    Τ    Υ    Φ    Χ    Ψ    Ω

διακαιω

διακαίω

δια-καίω
v. l. διακάω
; 1) разжигать, раскалять
           ex. (διακαίων τέν διέξοδον αὐτοῦ, sc. ἥλιος Her.; ἄνθρακες διακεκαυμένοι Arst.)
διακεκαυμένος ἐς τὸ μελάντατον Luc. — обожженный до черноты, тж. сильно загорелый;
διακεκαυμένη ζώνη Plut. — жаркий пояс
; 2) перен. разжигать, распалять
           ex. (τὸν Θησέα διέκαιεν δόξα τῆς Ἡρακλέους ἀρετῆς Plut.)
οὕτως ἐταράχθησαν καὴ διεκάησαν, ὥστε … Plut. — они были так расстроены и взволнованы, что …;
διακέκαυται ὡς τὸ εἰκός Luc. — он, естественно, вспылил
















шведско-русский словарь, и язык латинский словарь, чешский словарь, грузинский словарь, каталог 3d моделей,