Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
διατελεω
διατελέω
δια-τελέω
(fut. διατελέσω - атт. διατελῶ)
; 1) доводить до конца, совершать, осуществлять
ex. (χάριν Eur.; ἐπείπερ ἠρξάμην, διατελέσαι βούλομαι Xen.)
; 2) продолжать оставаться
ex. διατελεῦσι ἐόντες ἐλεύθεροι Her. — они продолжают оставаться свободными;
διατέλει ὥσπερ ἤρξω Plat. — продолжай, как начал;
δι΄ ὅλης τῆς ἡμέρας δ. μέχρι δυσμῶν Arst. — длиться весь день до заката;
ἀδύνατον γενόμενόν ποτε ἄφθαρτόν τι διατελεῖν Arst. — невозможно, чтобы когда-л. возникшее оставалось непреходящим;
καὴ τοῖς ἄλλοις ἀεί τι πράττων ἀγαθὸν διετέλει Plut. — он и остальным всегда делал добро
; 3) проводить жизнь, жить, существовать
ex. (ἀλύπως Plat.; ἀσφαλέστατος διατελεῖ Thuc.)
διατετελεκὼς τὰ ἐν τοῖς ἐφήβοις δέκα ἔτη Xen. — пробыв в эфебах десять лет;
οἱ διατελοῦντες μετ΄ ἀλλήλων διὰ βίου Plat. — всегда ведущие совместную жизнь;
τὸν βίον καθεύδων δ. Plat. или δ. ἐν ὕπνῳ Arst. — проводить жизнь в сне