Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
εκκρουω
ἐκκρούω
ἐκ-κρούω
; 1) выбивать, вышибать
ex. (τὸ προβόλιον ἐκ τῶν χειρῶν Xen.; τὸ ξίφος ἐκκρουσθὲν ὑπὸ πληγῆς Plut.)
; 2) отбивать, отражать
ex. (ἡ μείζων κίνησις τέν ἐλάττω ἐκκρούει Arst.; τοὺς ἐπιόντας βαρβάρους Thuc.; sc. τοὺς πολεμίους Xen.; τέν ἐπιβολήν Plut.)
ἐντὸς γενόμενοι βίᾳ ἐξεκρούσθησαν πάλιν Thuc. — вторгнувшись внутрь (укреплений), они были вновь выбиты
; 3) перебивать
ex. (τοὺς λόγους Plat.; τινά Dem.; λέγειν τι βουλόμενον Plut.)
; 4) отклонять, отвращать
ex. (τινὰ τῆς προαιρέσεως Plut.)
μέλλοντας ἁμαρτάνειν ἐ. Plut. — удерживать тех, кто собирается совершить дурное;
ἐ. ἑαυτὸν τοῦ παρόντος Dem. — отклониться от непосредственного вопроса
; 5) подавлять, прогонять, уничтожать
ex. (λογισμόν, λύπην Arst.)
τῷ θορύβῳ τὸν λογισμὸν ἐκκρουσθείς Plut. — сбитый с толку шумом
; 6) вытеснять, изгонять
ex. (τοὺς ἡγεμόνας Plut.; τὸ ἔθος ἄλλῳ ἔθει ἐκκρούεται Arst.)
βῆχα μετὰ πόνου ἐκκρούεσθαι Plut. — с трудом откашливаться
; 7) лишать
ex. (τινὰ ἐλπίδος Plat.; τινὰ τῆς ἀρχῆς Plut.)
; 8) (тж. χρόνον или χρόνους ἐ. Dem.) откладывать, отсрочивать
ex. (εἰς ὑστεραίαν Dem.)
ἐ. καὴ παράγειν Plut. — откладывать и хитрить, т.е. под всякими предлогами затягивать дело