Α    Β    Γ    Δ    Ε    Ζ    Η    Θ    Ι    Κ    Λ    Μ    Ν    Ξ    Ο    Π    Ρ    Σ    Τ    Υ    Φ    Χ    Ψ    Ω

διανοια

διάνοια

διά-νοια

; 1) замысел, намерение
           ex. (μαινόλις Aesch.; παλιλλογῆσαί τινι τέν ἑωυτοῦ διάνοιαν Her.)
τέν διάνοιαν ἔχειν τινός Thuc. — намереваться сделать что-л.
; 2) мысль, мнение, взгляд
           ex. (τέν διάνοιαν ταύτην ἔχειν Plat. и λαβεῖν Arst.)
; 3) образ мыслей, духовный облик
           ex. τὸ τῶν Ἑλλήνων ὄνομα μηκέτι τοῦ γένους, ἀλλὰ τῆς διανοίας δοκεῖ εἶναι Isocr. — название «эллины» обозначает, повидимому, уже не племя, а образ мыслей
; 4) размышление, мышление
           ex. (πᾶσα δ. ἢ πρακτική, ἢ ποιητική, ἢ θεωρητική Arst.)
ἐντὸς τῆς ψυχῆς πρὸς αὑτέν διάλογος ἄνευ φωνῆς (sc. ἐστιν δ.) Plat. — размышление есть внутренняя и беззвучная беседа сознания с самим собой
; 5) разум, сознание, дух
           ex. (ἅμα τῇ τε διανοίᾳ καὴ τῷ σώματι διαπονεῖν Arst.)
; 6) смысл, значение
           ex. (ὀνομάτων Lys., Plat.; τοῦ λεγομένου Arst.)