Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
προθυμία
προθῡμία
προ-θῡμία, ион. προθῡμίη ἡ
; 1) желание, стремление:
ἐκ τῆς προθυμίης и κατὰ τὴν προθυμίην τινός Her. по чьему-л. желанию;
τοῦ θεοῦ προθυμίᾳ πολεμεῖν Eur. бороться против воли божества;
; 2) готовность, усердие, рвение:
πάσῃ προθυμίᾳ Plat. и μετὰ πάσης προθυμίας NT со всей готовностью, ревностно;
ὑπὸ προθυμίας Plat. от (чрезмерного) усердия;
μηδὲν ἀπολείπειν προθυμίας Plat. не щадить усилий;
ᾗσι προθυμίῃσι (μῑ!) πεποιθώς Hom. полный рвения;
π. τοῦ ἐθέλειν κινδυνεύειν καὶ μάχεσθαι Plat. готовность к опасному бою;
ταῖς προθυμίαις καινοὶ γενόμενοι πρός τι Plut. вновь возгоревшиеся страстью к чему-л.;
σιτία μαλακὰς ἐνδιδόντα προθυμίας Plut. не раздражающая пища;
; 3) (благо) склонность, расположение, преданность (ἐπί τινα и ἔν τινι Her., εἴς и περί τινα Xen.; τινός Eur.);
; 4) забота (ὑπὲρ σωτηρίας τινός Dem.);
; 5) порывистость, взбалмошность (σημεῖον ἢ εὐηθείας ἢ προθυμίας Arst.).