Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
επιτροπος
ἐπίτροπος
ἐπί-τροπος
ὁ
; 1) управитель, управляющий
ex. (τῶν οἰκιῶν Her.)
; 2) правитель, наместник
ex. (Μιλήτου Her.)
ὁ Καίσαρος ἐ. Plut. — наместник цезаря, т.е. прокуратор
; 3) опекун, попечитель
ex. (τινος Her., Thuc., Plat. etc.)
; 4) защитник, хранитель
ex. (θεὸς ἐ. Pind.)