Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
κατεπειγω
κατεπείγω
κατ-επείγω
; 1) теснить, тяготить, удручать
ex. (χαλεπὸν κατα γῆρας ἐπείγει Hom.)
οἱ χρῆσται κατήπειγον αὐτόν Dem. — его донимали кредиторы
; 2) побуждать, заставлять, принуждать
ex. (ὁ ἥλιος κατεπείγει ξηραίνεσθαι τὰς σήψεις Arst.)
οὐδενὸς κατεπείγοντος Her. — без чьего-л. побуждения;
Πομπείου κατεπείξαντος Plut. — по настоянию Помпея;
ἡ ὥρα κατήπειγεν Plut. — медлить нельзя было;
τὸκατεπεῖγον Xen. и τὰ κατεπείγοντα Isocr. — настоятельная необходимость;
οὐδὲν ἡμᾶς ἐστι τὸ κατεπεῖγον τὸ μέ σκοπεῖν τὰ περὴ τοὺς νόμους Plat. — ничто не мешает нам рассмотреть вопрос о законах;
med. — настойчиво стремиться (τινός Polyb.)
; 3) торопиться, спешить
ex. ἕπου κατεπείγων Arph. — иди не медля, поспеши