Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
αναπλεως
ἀνάπλεως
ἀνά-πλεως
n ων и ἀνάπλεος adj.=2 2
(f ἀναπλέα, pl. тж. ἀνάπλεῳ)
; 1) полный, наполненный
ex. (τινος Her., Arph., Plat., Arst., Luc.)
ὕλης ἀ. Plut. — густо поросший лесом
; 2) обремененный, отягощенный
ex. (τινος Plat.)
ἀ. τοῦ μέ καθαρῶς διαλέγεσθαι Plat. — ведущий беседу без всякой (логической) четкости;
αἵματός τινος ἀ. Plut. — обагренный чьей-л. кровью