Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
προκαλεω
προκαλέω
προ-κᾰλέω
(преимущ. med.)
; 1) вызывать, бросать вызов
ex. (τινα μάχεσθαι и τινα χάρμῃ Hom.; τινα μάχῃ Anacr.; τινα εἰς ἀγῶνα Plat.)
προκαλεῖσθαί τινα εἰς λόγους Plat. — вызывать кого-л. на разговор (ср. 3)
; 2) обращаться с призывом, призывать
ex. προκαλεῖσθαι εὐγένειάν τινος Eur. — взывать к чьему-л. благородству
; 3) звать, приглашать
ex. (πρὸς τὸ συνδειπνεῖν Plat.; πρὸς τέν θήραν Arst.; ἐς σπονδὰς καὴ διάλυσιν πολέμου Thuc.; ἐπὴ τιμωρίαν Dem.)
προκαλεῖσθαί τινα ἐς λόγους Her. — приглашать кого-л. для переговоров (ср. 1)
; 4) (раньше) предлагать
ex. (τι Thuc.; τινά τι Arph., Plat., Dem.)
ἐπιεικῆ καὴ μέτρια προκαλεῖσθαι Plut. — делать справедливые и умеренные предложения
; 5) юр. вызывать ex. (εἰς μαρτυρίαν Dem.); προκαλεῖσθαί τινά τινος εἰς Ἄρειον πάγον Luc. вызывать кого-л. на суд по обвинению в чем-л.
; 6) призывать в свидетели, ссылаться
ex. προκαλεῖσθαι ἐπί τινα περί τινος Polyb. — ссылаться на кого-л. в связи с чем-л.
; 7) вызывать, причинять
ex. (καρποί τινες Ἀφροδίτην προκαλοῦνται Arst.)
; 8) возбуждать, раздражать
ex. (ἀλλήλους NT.)