Α    Β    Γ    Δ    Ε    Ζ    Η    Θ    Ι    Κ    Λ    Μ    Ν    Ξ    Ο    Π    Ρ    Σ    Τ    Υ    Φ    Χ    Ψ    Ω

διατριβω

διατρίβω

δια-τρίβω
(ῑ) (pass.: aor. 2 διετρίβην, pf. διατέτριμμαι)
; 1) растирать
           ex. (ῥίζαν χερσί Hom.)
; 2) истреблять, уничтожать; pass. гибнуть
           ex. (κάκιστα διατριβῆναι Her.; κινδυνεύειν διατριβῆναι Thuc.)
; 3) сдерживать, унимать
           ex. (τὸν χόλον τινός Hom.)
; 4) откладывать, оттягивать
           ex. (γάμον Hom.)
; 5) задерживать
           ex. (τοὺς πρέσβεις Plut.)
μέ διατρίβωμεν ὁδοῖο Hom. — не будем медлить с отъездом
; 6) (о времени) тратить, проводить
           ex. (χρόνον πολλόν Her. и συχνόν Plat.; πολὺν χρόνον ἐν ταῖς ὁδοῖς Xen.; πολὺ μέρος τῆς ἡμέρας πρός τινι πράγματι Plut.)
; 7) проводить время
           ex. (μετά τινος, ἐν τῇ ζητήσει Plat.; περὴ φιλοσοφίαν Aeschin. и ἐπὴ φιλοσοφίᾳ Plut.; πρὸς τοῖς ἔργοις Arst.; ἐπὴ τοῖς ἰδίοις Isocr.)
διατρίβουσι μελετῶντες τὰ ἄλλα Xen. — они занимаются другими делами
; 8) терять (напрасно) время Hom., Thuc., Arph., Xen., Luc.
; 9) пребывать, находиться
           ex. (ἐν ταῖς ὁδοῖς Xen.; ἐν γυμνασίοις Arph.; πρὸ τῶν θυρῶν τοῦ βουλευτηρίου Plut.)
















шведско-русский словарь, и язык латинский словарь, чешский словарь, грузинский словарь, каталог 3d моделей,