ειστρεχω

εἰστρέχω

εἰσ-τρέχω
староатт. ἐστρέχω (fut. εἰσδραμοῦμαι, aor. εἰσέδραμον) вбегать, врываться, устремляться
           ex. (οἱ περίπολοι ἐσέδραμον Thuc.; τῶν ξένων εἰσδραμόντων Plut.; ναῦς βαθὺν εἰσέδραμε Φᾶσιν Theocr.)
εἰσδραμόντες ἥρπαζον ὅ τι ἕκαστος ἐδύνατο Xen. — ворвавшись, они стали грабить кто что мог