Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
αμοιρος
ἄμοιρος
ἄ-μοιρος
adj.=2 2
; 1) лишенный доли, не имеющий, лишенный
ex. (τινος Aesch., Plat., Arst.)
λόγος πράξεως ἄ. γενόμενος Dem. — слово, не подтверждаемое делом;
ἄ. μεταβολῆς — не подверженный изменениям;
τῶν κάτωθεν ἄ. θεῶν Soph. — не допущенный к подземным богам, т.е. лишенный погребения;
ὕβρεως ἄ. Plat. — лишенный наглости
; 2) обездоленный, несчастный
ex. (ἄμοιροι καὴ εὔμοιροι Plat.)