Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
χαρασσω
χαράσσω
χᾰράσσω
атт. χᾰράττω
; 1) острить, точить
ex. (ἅρπας Hes.; λόγχην Plut.)
; 2) снабжать зубцами, зазубривать
ex. (τὰ σιδήρια καὴ τοὺς πρίονας Arst.)
τὰ ἄκρα κεχαραγμένα Arst. — зазубренные концы;
σκύταλον κεχαραγμένον ὄζοις Theocr. — суковатая дубина;
ἀκτῖσι χαράσσεσθαι Anth. — испускать лучи
; 3) разрезать, бороздить
ex. (ἀρότρῳ χέρσον Anth.)
χαράσσεται πέδον Aesch. — земля дает трещины;
κύματα φρικὴ χαρασσόμενα Anth. — подернутые рябью волны;
νῶτον χαραχθεῖς Eur. — с исполосованной (бичом) спиной
; 4) med. царапать, ранить
ex. (ταύρων στέρνα Anth.)
; 5) вырезать, начертывать, чертить
ex. (τὸ γράμμα τοίχοισι Theocr.; ἔπος ἐπὴ τοίχου Anth.; νόμους εἰς πίνακας Diod.)
; 6) метить, клеймить
ex. (τινὰ στίγμασι Diod.)
; 7) выбивать, чеканить
ex. (ἐκ τῶν πλίνθων χρυσῶν τὸ χαραχθὲν νόμισμα Polyb.)
; 8) возбуждать, разжигать
ex. (τὸ φιλόνεικον Plut.)
; 9) раздражать, сердить
ex. (κεχαραγμένος τινί Her.)
χαράττεσθαί τινί τι Eur. — сердиться на кого-л. за что-л.