Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
ελασσων
ἐλάσσων
ἔλασσον, атт. ἐλάττων, ἔλαττον, gen. ονος <compar. к ἐλαχύς, μικρός и ὀλίγος> (superl. ἐλάχιστος)
; 1) (тж. ἐ. τὸ μέγεθος Arst.) меньший
ex. (ἐξ ἐλάττονος ὄντος μεῖζον γίγνεται Plat.; γῆς ὄγκος ἐ. ἄστρων ἐνίων Arst.)
οὐκ ἐλάττους τετρακοσίων Her. — числом не менее четырехсот;
δι΄ ἐλάσσονος Thuc. — на меньшем расстоянии;
ἐλάχιστοι τὸν ἀριθμόν Arst. — наименее многочисленные;
οὐδενὸς ἔλαττον ἁμάρτημα Isocr. — величайшее преступление
; 2) низший, более слабый, тж. худший, уступающий
ex. (τινί Dem.)
περὴ ἐλάσσονος ποιεῖσθαι Her. и παρ΄ ἔλαττον ἡγεῖσθαι Plat. — невысоко ставить (или ценить), относиться с пренебрежением;
οὐδενὸς ἐ. Arph. — никому не уступающий;
ἐν ἐλάττονι τίθεσθαι Polyb. — быть в пренебрежении;
ἐ. τοῦ φθονεῖσθαι Plut. — не стоящий зависти;
ἐλάττους τῶν σιτίων γίγνεσθαι Xen. — становиться чревоугодниками - см. тж. ἔλασσον