στερεω

στερέω

(fut. στερήσω и στερῶ, aor. ἐστέρησα - эп. inf. στερέσαι, pf. ἔστέρηκα; pass.: fut. στερήσομαι и στερηθήσομαι, part. aor. 2 στερείς) лишать
           ex. (τινά τινος Hom., Aesch., Soph., Thuc. etc.)
αἰῶνός τινα σ. Aesch. — лишать кого-л. жизни;
τῶν ὀμμάτων στερηθῆναι Her. — лишиться зрения;
φροντίδος στερηθείς Aesch. — безумный;
μετοικίας τῆς ἄνω στερηθῆναι Soph. — лишиться обитания в горнем мире, т.е. погибнуть;
φασγάνῳ τινὸς βίον στερείς Eur. — погибший от чьего-л. меча;
τὸ ἐστερῆσθαι филос. Arst. — лишение, неимение, отсутствие