Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
τραχύνω
τρᾱχύνω
τρᾱχύνω (ῡ) (fut. τρᾱχῠνῶ, aor. ἐτράχῡνα; pass.: aor. ἐτραχύνθην, pf. τετράχυσμαι - поздн. τετράχυμαι)
; 1) делать шероховатым:
τὰ τραχυνθέντα Plat. шероховатости;
; 2) раздражать, возбуждать (τὸ κύτος ἅπαν Plat.):
τραχυνόμενος τῇ φωνῇ Plut. говоря(щий) в раздраженном тоне;
; 3) делать грубым, хриплым:
τραχύνεσθαι συμβαίνει τὰς φωνάς Arst. случается, что голоса хрипнут (ср. 2);
; 4) волновать, рябить (τὸ ὕδωρ τραχύνεται Arst.):
ὁ ποταμὸς τραχυνόμενος Plut. бурная река;
; 5) быть неровным (ὁ τραχύνων τόπος Diod.);
; 6) быть взволнованным:
τὰ τραχύνοντα τοῦ ποταμοῦ Plut. бурливые места реки, водовороты.