Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
διοριζω
διορίζω
δι-ορίζω
ион. διουρίζω
; 1) разграничивать, размежевывать
ex. (Λιβύην τε καὴ Ἀσίην Her.; τὸ ἄνω καὴ τὸ κάτω Arst.: τέν Εὐρώπην ἀπὸ τῆς Ἀσίας Diod.)
τὸ διορίζον ἐπίγραμμα Plut. — пограничная надпись;
τὸ διωρισμένον Arst. — (нечто) прерывистое, разобщенное
; 2) разграничивать, различать
ex. (ἀκούσιά τε καὴ ἑκούσια ἀδικήματα Plat.; τὰ καλὰ καὴ τὰ αἰσχρά Arst.)
; 3) определять, назначать (в удел), указывать
ex. (γέρα θεοῖσι Aesch.)
μακρὸν διορίσαι τινά Soph. — сделать кого-л. великим;
διωρισμένος ὑπὸ τῶν νόμων Arst. и ἐκ τοῦ νόμου Dem. — установленный законами;
διωρισμένα καὴ τεταγμένα Dem. — законоположения
; 4) выводить (за пределы страны), переводить, перемещать, переносить
ex. (στράτευμα Τροίαν ἔπι Eur.; τὸν ἐνθένδε πόλεμον εἰς τέν ἤπειρον Isocr.)
ἐκ γῆς διορίσαι πόδα Eur. — уйти из страны, удалиться
; 5) выбрасывать, изгонять
ex. (τινὰ ὑπὲρ θυμέλας Eur.; τι ἔξω τῶν ὅρων τῆς χώρας Plat.)
; 6) med. договариваться, уславливаться
ex. (πρός τινα Plat., Plut.)
; 7) тж. med. лог. определять
ex. (τι Arph., Plat. и περί τινος Isocr., Arst.)