Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
διαπονεω
διαπονέω
δια-πονέω
тж. med.
; 1) напряженно работать, усердно трудиться
ex. (ἐξεργάζεσθαι καὴ δ. Isocr.; ἅμα τῇ διανοίᾳ καὴ τῷ σώματι Arst.)
δ. τι Plat., Arst., εἴς τι Plat. и περί τι (τινα) Plat., Arst. — прилежно заниматься кем(чем)-л., посвящать себя кому(чему)-л.;
ἔξεστί σοι διαπονησαμένῳ τέν εὐδαιμονίαν κεκτῇσθαι Xen. — упорным трудом ты можешь добиться счастья;
παρά τινι τέν μουσικέν διαπονηθῆναι Plut. — обучиться музыке у кого-л.
; 2) обрабатывать, возделывать
ex. (χώραν Polyb.)
; 3) благоустраивать, преображать
ex. (τὸ πεδίον φύσει ἐν πολλῷ χρόνῳ διεπεπόνητο Plat.)
; 4) усердно упражнять, развивать, закалять
ex. (τὰ σώματα κινήσεσι καὴ μελέταις Plut.; τοὺς νέους ἐκ παίδων εὐθύς Luc.)
οἱ διαπονούμενοι Xen. — занимающиеся физическими упражнениями;
οἱ διαπεπονημένοι Diod. — закаленные воины, ветераны
; 5) вызывать досаду, pass. досадовать, огорчаться
ex. διαπονηθεὴς εἶπεν NT. — с горечью он сказал