Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
εκγιγνομαι
ἐκγίγνομαι
ἐκ-γίγνομαι
ион. ἐκγίνομαι (γῑ) (fut. ἐκγενήσομαι, aor. ἐξεγενόμην, pf. ἐκγέγονα - эп. ἐκγέγαα)
; 1) (у или от кого-л.) рождаться
ex. (τινος Hom., Hes. и τινι Hom., HH. Her.)
Ἑλένη, Διὸς ἐκγεγαυῖα Hom. — Елена, дочь Зевса;
ἔκ τινος ἐκγενέσθαι Plut. — произойти вследствие чего-л.
; 2) уходить
ex. (χρόνου ἐκγεγονότος πολλοῦ Her.)
ἐκγενέσθαι τοῦ ζῆν Xen. — расстаться с жизнью
; 3) impers. ἐκγίγνεται (ἐκγίνεται) можно, позволено
ex. οὐχ οἱ ἐξεγένετο Ἀθηναίους τιμωρήεασθαι Her. — ему не удалось наказать афинян;
εἰ, γὰρ ἐκγένοιτ΄ ἰδεῖν …! Arph. — о, если бы мне довелось увидеть …!;
καὴ πολλάκις ἐκγενόμενον αὐτῷ … Isocr. и — хотя он часто имел возможность …;
οὐδ΄ ἐμὲ βουλεύσασθαι ἐξεγένετο, εἴτ΄ ἐξοιστέον (τὸ γραφὲν) εἰς τὸ φῶς, εἴ τε μή Plat. — мне не приходилось даже задумываться над вопросом, издавать ли это сочинение, или нет
; 4) рождать, производить на свет
ex. (ποδάγρα, ἣν Ἐρινὺς γαστρὸς ἐξεγείνατο Luc.)