Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
θεμελιος
θεμέλιος
I.
adj.=2 2
лежащий в основе, краеугольный
ex. (λίθοι Arph.; οἰκόπεδα Diod.)
II.
ὁ (sc. λίθος) краеугольный камень, основание
ex. (ἡ τοὺς θεμελίους ἔχουσα πόλις NT.)
οἱ θεμέλιοι παντοίων λίθων ὑττόκεινται Thuc. — основания сложены из разного рода камней;
ἐκ τῶν θεμελίων Thuc., Polyb. — до самого основания или в самом основании