Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
εμμενω
ἐμμένω
ἐμ-μένω
(fut. ἐμμενῶ, aor. ἐνέμεινα, pf. ἐμμεμένηκα)
; 1) оставаться, пребывать
ex. (ἐν τῇ κεφαλῇ Arph.; ἐν τοῖς πολίσμασι Xen.; ἐν τοῖς τόποις Dem.)
ἡμέρας ἐμμείναντες ὀκτώ Thuc. — задержавшись на восемь дней
; 2) (твердо) держаться, сохранять верность
ex. (νόμῳ Soph.; ταῖς σπονδαῖς и ἐν σπονδαῖς Thuc.; ταῖς συνθήκαις Isocr. и ἐν ταῖς συνθήκαις Polyb.; τοῖς ὁρισθεῖσι Plut.)
οἱ ἐμμεμενηκότες ἐν τοῖς νομίμοις Arst. — постоянно соблюдавшие законность;
ἐ. τῇ προαιρέσει Arst. — оставаться при своем намерении;
ἐ. πενίᾳ Plut. — продолжать жить в бедности;
ἐγὼ τῷ τιμήματι ἐμμένω καὴ οὗτοι Plat. — я остаюсь при своем наказании, а они при своем;
οὐκ ἐνέμεινεν ἐν τῇ ὀργῇ πολὺν χρόνον Plut. — он недолго хранил свой гнев
; 3) продолжать существовать, сохраняться, продолжаться
ex. (τέσσαρα καὴ δέκα ἔτη Thuc.)
καὴ νῦν ἔτι ἐμμένει μαρτυρία Xen. — свидетельство (об этом) сохранилось до сих пор;
ὁ νόμος ἐμμένει Plat. — закон сохраняет свою силу;
ἐὰν οὗτος (ὁ λόγος) ἐμμένῃ Plat. — если эта речь получит одобрение