εμεω

ἐμέω

(impf. ἤμουν, атт. fut. ἐμῶ, aor. ἤμεσα, pf. ἐμήμεκα; pass.: pf. ἠμήμεσμαι, inf. aor. ἐμεθῆναι)
; 1) извергать, изрыгать, выплевывать
           ex. (αἷμα Hom.; θρόμβους φόνου, ἰὸν βαρύν Aesch.; μέλι Arst.)
; 2) страдать рвотой
           ex. ἄφρονες ἐγίγνοντο καὴ ἤμουν Xen. — они бредили, и их рвало