Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
μαχη
μάχη
дор. μάχα (ᾰ) ἡ
; 1) бой, сражение, битва
ex. διὰ μάχης τινὴ ἀπικέσθαι Her. (ἐλθεῖν или μολεῖν Eur.), εἰς μάχην τινὴ ἐπεξιέναι, πρός τινα ἐλθεῖν или μολεῖν Eur., μάχην τινι συνάπτειν Aesch., συμβάλλειν Eur., τίθεσθαι и ἀρτύνειν Hom., ποιεῖσθαι Soph., Xen. — вступать в бой с кем-л.;
μάχην μάχεσθαι Hom. — вести бой, биться, сражаться;
μάχῃ κρατεῖν Eur. — одолеть в бою;
μάχην νικᾶν Xen. — выиграть сражение;
μ. Αἴαντος Hom. — бой (единоборство) с Эантом;
μ. ἀπ΄ ἵππων Her. — конное сражение
; 2) спор, ссора
ex. (ἔρις τε μάχαι τε Hom.; μάχας ἐν λόγοις ποιεῖσθαι Plat.; μάχαι νομικαί NT.)
; 3) драка
ex. (περί τινος Xen.)
; 4) борьба, состязание Pind.
; 5) способ сражаться, боевая тактика
ex. (τέν μάχην μοι λέξον ἑκάστων ἥτις ἐστί Xen.)
; 6) поле сражения, место боя
ex. (ἡ ὁδὸς ἐξ Ἐφέσου μέχρι τῆς μάχης Xen.)
; 7) филос. противоречие Sext.