υπερεκπλησσω

ὑπερεκπλήσσω

ὑπερ-εκπλήσσω
атт. ὑπερεκπλήττω
; 1) чрезвычайно поражать
           ex. ὑπερεξεπέπληκτο ἐπ΄ αὐτῷ Xen. — (Астиаг) не мог надивиться на него;
ὑπερεκπεπληγμένος τινά Dem. и τι Plut. — изумленный кем(чем)-л.
; 2) поражать страхом, повергать в ужас
           ex. (ὑπερπληγεὴς ἔφευγεν Plut.)