εισαλλομαι

εἰσάλλομαι

εἰσ-άλλομαι
ион. и староатт. ἐσάλλομαι (fut. εἰσαλοῦμαι, aor. εἰσηλάμην)
; 1) вскакивать, врываться
           ex. (τὸ τεῖχος Hom. и εἰς τὰ τείχη Xen., Plut.; πύλας Hom.; πύργον Pind.; ἐς τὸ πύρ Her.)
πυρὸς κρητῆρας ἐσήλατο Anth. — (Эмпедокл) бросился в огненный кратер
; 2) обрушиваться
           ex. (ἐπὴ κρατί μοι πότμος εἰσήλατο Soph.)