Α    Β    Γ    Δ    Ε    Ζ    Η    Θ    Ι    Κ    Λ    Μ    Ν    Ξ    Ο    Π    Ρ    Σ    Τ    Υ    Φ    Χ    Ψ    Ω

διακοπτω

διακόπτω

δια-κόπτω
; 1) разрубать, рассекать, разбивать, разламывать
           ex. (μοχλόν Thuc., Polyb.; τὰ κλεῖθρα Xen.; τὸν κρύσταλλον Arst.; τόν θώρακα τῷ δόρατι Plut.)
; 2) отрубать, отсекать
           ex. (ξίφει τέν χεῖρα Plut.)
; 3) наносить раны, ранить
           ex. (μηροὺς καὴ βραχίονας διακεκομμένος Plut.)
; 4) разрывать, прорывать
           ex. (τέν κοιλίαν Arst.; воен. τάξιν Xen., Polyb.; φάλαγγα Plut.)
; 5) прерывать, прекращать
           ex. (τὰς πρός τινα διαλύσεις Polyb.; τέν κοινολογίαν Plut.)
; 6) разрывать, расторгать
           ex. (συνθήκας, τέν πρός τινα συμμαχίαν Polyb.)
; 7) разлучать, разделять
           ex. (τινάς Plut.)
; 8) обрывать
           ex. (τέν περίοδον Arst.)
; 9) пробиваться, прорываться
           ex. (διακεκοφότες πρὸς τὰς εἰσόδους Xen.)
τὸ βέλος διακόψαν ἄχρι τοῦ διελθεῖν Luc. — стрела, впившаяся глубоко
















шведско-русский словарь, и язык латинский словарь, чешский словарь, грузинский словарь, каталог 3d моделей,