Α Β Γ Δ Ε Ζ Η Θ Ι Κ Λ Μ Ν Ξ Ο Π Ρ Σ Τ Υ Φ Χ Ψ Ω
ευπορος
εὔπορος
εὔ-πορος
adj.=2 2
; 1) удобопроходимый, легкий для перехода или переезда
ex. (πέλαγος Aesch.; ὁδός Plat., Xen., Plut.)
ἐντεῦθεν εὔπορόν ἐστι ὅποι τις ἐθέλοι Xen. — оттуда легко пройти куда угодно
; 2) легко добываемый, доступный, имеющийся под рукой или наготове
ex. (παρ΄ ἐμοῦ δ΄ ἔστιν ταῦτ΄ εὔπορα πάντα Arph.; ἃ μάλιστα ἂν εἴη στρατιώταις εὔπορα Plat.)
; 3) проворный, бойкий
ex. (γλῶττα Arph.)
; 4) быстроходный, легкий
ex. (πλάται Eur.)
; 5) изобретательный, находчивый, способный
ex. (πρὸς ἅπαν ἔργον Plat.; χρήματα πορίζειν εὐπορώτατον γυνή Arph.)
; 6) богатый, обильный
ex. (τῶν χρημάτων Arst.; πόλις τοῖς πᾶσιν εὐπορωτάτη Thuc.). - см. тж. εὔπορα, εὔπορον и εὔποροι